трыно́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; незак., каго.

Звязваць ногі каня трыногай.

|| зак. стрыно́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыно́жыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. трыно́жу трыно́жым
2-я ас. трыно́жыш трыно́жыце
3-я ас. трыно́жыць трыно́жаць
Прошлы час
м. трыно́жыў трыно́жылі
ж. трыно́жыла
н. трыно́жыла
Загадны лад
2-я ас. трыно́ж трыно́жце
Дзеепрыслоўе
цяп. час трыно́жачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыно́жыць несов. трено́жить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыно́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго.

Звязваць ногі каня трыногай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трыно́жыць ‘звязваць пярэднія ногі каня з адной задняй’ (ТСБМ, Шат., Янк. 2, Байк. і Некр., Юрч. СНЛ), ‘путаць каня так, каб тры нагі былі свабодныя, а да чацвёртай была прывязана вуздэчка’ (Нас.). Параўн. рус. трено́жить ‘путаць коней трыногай’, ст.-польск. trnożyć, trynożyć ‘путаць (каня)’ (XV ст.), суч. польск. trynożyć ‘злучаць путам ногі наўскос’. Утворана ад тры ‘тры’ і нага ‘нага’ (Фасмер, 4, 98; Брукнер, 579).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стрыно́жыць гл. трыножыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трено́жить несов. трыно́жыць, стрыно́жваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыно́жыцца, ‑жыцца; незак.

Зал. да трыножыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)