трыву́льны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
трыву́льны |
трыву́льная |
трыву́льнае |
трыву́льныя |
| Р. |
трыву́льнага |
трыву́льнай
трыву́льнае |
трыву́льнага |
трыву́льных |
| Д. |
трыву́льнаму |
трыву́льнай |
трыву́льнаму |
трыву́льным |
| В. |
трыву́льны (неадуш.)
трыву́льнага (адуш.) |
трыву́льную |
трыву́льнае |
трыву́льныя (неадуш.)
трыву́льных (адуш.) |
| Т. |
трыву́льным |
трыву́льнай
трыву́льнаю |
трыву́льным |
трыву́льнымі |
| М. |
трыву́льным |
трыву́льнай |
трыву́льным |
трыву́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Трыву́льны ‘вытрыманы, цярплівы’, ‘спажыўны, смачны’ (Сцяшк. Сл.), трыву́ло ‘сытна, трывала’ (Сцяц., Сцяшк. Сл.), трыва́льна, трыву́льна ‘моцна, стойка’ (беласт., Стан.), трыу́льно ‘сытна’ (Сл. рэг. лекс.). Да трыва́лы < трыва́ць (гл.). Суфіксальнае ‑у‑, відаць, пад уплывам іншых форм гэтага ж дзеяслова, параўн. трыву́шчы ‘трывалы, спажыўны’ (лід., баран., лях., Сл. ПЗБ), ‘трывалы, моцны’, ‘жывучы’ (навагр., Жыв. сл.; рагач., Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), трыву́шчы(й) ‘вынослівы’ (Сл. Брэс., ТСБМ), трывушчэй ‘дужэй, мацней, здаравей’ (баран., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)