трыбухо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
трыбухо́вы |
трыбухо́вая |
трыбухо́вае |
трыбухо́выя |
| Р. |
трыбухо́вага |
трыбухо́вай
трыбухо́вае |
трыбухо́вага |
трыбухо́вых |
| Д. |
трыбухо́ваму |
трыбухо́вай |
трыбухо́ваму |
трыбухо́вым |
| В. |
трыбухо́вы (неадуш.)
трыбухо́вага (адуш.) |
трыбухо́вую |
трыбухо́вае |
трыбухо́выя (неадуш.)
трыбухо́вых (адуш.) |
| Т. |
трыбухо́вым |
трыбухо́вай
трыбухо́ваю |
трыбухо́вым |
трыбухо́вымі |
| М. |
трыбухо́вым |
трыбухо́вай |
трыбухо́вым |
трыбухо́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трыбухо́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да трыбуха (у 3 знач.), з трыбухамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыбу́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).
1. Страўнік.
2. Жывот (іран.).
Напхаць т. (наесціся).
3. толькі мн. Вантробы (страўнік, кішкі і пад.).
|| прым. трыбухо́вы, -ая, -ае (да 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
требухо́вый трыбухо́вы, вантро́бны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
требуши́нный прост. трыбухо́вы, вантро́бны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)