трыадзі́ны, -ая, -ае.

Які складаецца з трох частак, трох элементаў, што ўтвараюць адзінства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыадзі́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. трыадзі́ны трыадзі́ная трыадзі́нае трыадзі́ныя
Р. трыадзі́нага трыадзі́най
трыадзі́нае		 трыадзі́нага трыадзі́ных
Д. трыадзі́наму трыадзі́най трыадзі́наму трыадзі́ным
В. трыадзі́ны (неадуш.)
трыадзі́нага (адуш.)		 трыадзі́ную трыадзі́нае трыадзі́ныя (неадуш.)
трыадзі́ных (адуш.)
Т. трыадзі́ным трыадзі́най
трыадзі́наю		 трыадзі́ным трыадзі́нымі
М. трыадзі́ным трыадзі́най трыадзі́ным трыадзі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыадзі́ны триеди́ный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыадзі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з трох паняццяў, з’яў, рыс, уяўляе трыадзінства. Гэты вывад можна аформіць умоўнай трыадзінай формулай: думка — вобраз — слова (для пісьменніка) і слова — вобраз — думка (для чытача). Юрэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

триеди́ный трыадзі́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)