тру́шчыцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -чыцца; незак. (разм.).
Ламацца, крышыцца.
Лёд трушчыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тру́шчыцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
тру́шчыцца |
тру́шчацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
тру́шчыўся |
тру́шчыліся |
| ж. |
тру́шчылася |
| н. |
тру́шчылася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тру́шчыцца несов., возвр., страд. кроши́ться, лома́ться; дроби́ться, би́ться; см. тру́шчыць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тру́шчыцца, ‑шчыцца; незак.
Разм.
1. Ламацца, крышыцца. Не ўмяшчаючыся ў берагах, лёд напаўзаў на пясок, крышыўся, трушчыўся і з лёгкасцю падмінаў пад сябе прыбярэжны лазняк. Краўчанка. Прыглушана загулі скалы. Вялізныя [камяні] павольна і плаўна скакалі з уступа на ўступ, трушчыліся і падалі ўніз буйным каменным дажджом. Савіцкі.
2. Зал. да трушчыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патру́шчыцца, ‑трушчыцца; зак.
Разм. Падушыцца, паламацца, разбіцца — пра ўсё, многае. Пасуда патрушчылася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)