тру́пнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тру́пнік тру́пнікі
Р. тру́пніка тру́пнікаў
Д. тру́пніку тру́пнікам
В. тру́пніка тру́пнікаў
Т. тру́пнікам тру́пнікамі
М. тру́пніку тру́пніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тру́пнік м., зоол. тру́пник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тру́пнік, ‑а, м.

Невялікі жук, які жыве ў гнаі, трупах жывёл, гнілых грыбах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тру́пник зоол. тру́пнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)