тру́мкаць
‘няўмела іграць на музычным інструменце’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
тру́мкаю |
тру́мкаем |
| 2-я ас. |
тру́мкаеш |
тру́мкаеце |
| 3-я ас. |
тру́мкае |
тру́мкаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
тру́мкаў |
тру́мкалі |
| ж. |
тру́мкала |
| н. |
тру́мкала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
тру́мкай |
тру́мкайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
тру́мкаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тру́мкаць ‘трэнькаць, брынкаць струнамі’ (Шат., Сцяшк. Сл., Кал., ТС), ‘невыразна вымаўляць’ (ТС), тру́мкало ‘балбатлівы чалавек’ (Руб.), ‘скрыпка’ (ТС), сюды ж таксама перан. тру́мкаць ‘плакаць, ныць, раўці’ (ТС). Гукапераймальнае ўтварэнне, параўн. укр. тру́мкати ‘пачынаць плакаць (пра дзіця), безупынна ныць, балець (пра стомленыя ногі)’, параўн. таксама імітатыў трум‑трум (Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 86). Гл. таксама трумцець, трымцець.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Растру́мкацца ’разныцца, разрумзацца’ (ТС). Вобразнае ўтварэнне ад гукапераймальнага трумкаць ’трынкаць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)