трубаста́ў
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трубаста́ў |
трубаста́вы |
| Р. |
трубаста́ва |
трубаста́ваў |
| Д. |
трубаста́ву |
трубаста́вам |
| В. |
трубаста́ва |
трубаста́ваў |
| Т. |
трубаста́вам |
трубаста́вамі |
| М. |
трубаста́ве |
трубаста́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трубаста́ў, -та́ва м. трубоста́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трубаста́ў, ‑тава, м.
Рабочы па мантажу труб (у наравых катлах).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трубоста́в трубаста́ў, -та́ва м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)