трохра́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (разм.).

Трохрадны гармонік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трохра́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. трохра́дка трохра́дкі
Р. трохра́дкі трохра́дак
Д. трохра́дцы трохра́дкам
В. трохра́дку трохра́дкі
Т. трохра́дкай
трохра́дкаю		 трохра́дкамі
М. трохра́дцы трохра́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трохра́дка ж., разг. трёхря́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трохра́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Трохрадны гармонік. На прызбе чубаты салдат-гарманіст па ўвесь мах расцягваў трохрадку. Ставер. Просценькая руская трохрадка З голасам задумліва глухім: У пярэстых, акуратных латках Кулямі прабітыя мяхі. Бураўкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гармонік; трохрадка, хромка (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)