трохбо́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. трохбо́р’е
Р. трохбо́р’я
Д. трохбо́р’ю
В. трохбо́р’е
Т. трохбо́р’ем
М. трохбо́р’і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трохбо́р’е ср., спорт. троебо́рье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трохбо́р’е, ‑я, н.

Спартыўнае спаборніцтва, якое складаецца з трох відаў практыкаванняў або з практыкаванняў па трох відах спорту. Класічнае трохбор’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

троебо́рье спорт. трохбо́р’е, -р’я ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)