тро́мкаць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
тро́мкаю |
тро́мкаем |
| 2-я ас. |
тро́мкаеш |
тро́мкаеце |
| 3-я ас. |
тро́мкае |
тро́мкаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
тро́мкаў |
тро́мкалі |
| ж. |
тро́мкала |
| н. |
тро́мкала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
тро́мкай |
тро́мкайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
тро́мкаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
тро́мкаць несов., разг. тре́нькать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тро́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што, чым, на чым.
Разм.
1. Іграць на шчыпковым музычным інструменце. Тромкаць на балалайцы. // Няўмела іграць на такім інструменце. / у вобразным ужыв. А так хочацца яшчэ На сасну на стромкую, Дзе вясна дываны тчэ І ў цымбалы тромкае. Іверс.
2. Гучаць (пра шчыпковыя інструменты). [Якім:] — Твая скрыпка [Сымон] будзе цэла: Я ж гляджу яе тут сам, Граць і тромкаць яе дзела! Ну, больш Хаіму не дам! Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тро́мкаць 1 ‘іграць на шчыпковым музычным інструменце’, ‘гаварыць неразборліва’, ‘няўмела іграць’ (ТСБМ, Янк. 3., Рагаўц.), тро́мкаты ‘тс’ (Клім., Сл. Брэс.), тры́мкаць ‘тс’ (Сцяц. Сл.). Гукапераймальнае ўтварэнне: trom‑trom ‘гук пры нацягванні струн у скрыпцы’ (ваўк., Федар. 4), параўн. укр. дыял. тромкат ‘каркаць’, тром ‘крык крумкача’ (Ніканч. Єндем.), польск. trom (прыспеў) і інш. (Фасмер, 4, 98; ЕСУМ, 5, 648).
Тро́мкаць 2 (трёмкыць) ‘есці з апетытам, паспешліва’ (слаўг., Нар. словатв.). Гукаперайманне, магчыма, пераноснае ўжыванне папярэдняга слова, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тре́нькать несов., разг. тро́мкаць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трэ́нькаць несов., разг., см. тро́мкаць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тро́мкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да тромкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тро́мканне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. тромкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
затро́мкаць
‘пачаць тромкаць - неакуратна або няўмела іграць на музычным інструменце што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
затро́мкаю |
затро́мкаем |
| 2-я ас. |
затро́мкаеш |
затро́мкаеце |
| 3-я ас. |
затро́мкае |
затро́мкаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
затро́мкаў |
затро́мкалі |
| ж. |
затро́мкала |
| н. |
затро́мкала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
затро́мкай |
затро́мкайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
затро́мкаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Ты́мкаць ‘тылікаць, тромкаць, дрынкаць’ (Мат. Гом.). Гукапераймальнае ўтварэнне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)