тра́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тра́чаны тра́чаная тра́чанае тра́чаныя
Р. тра́чанага тра́чанай
тра́чанае		 тра́чанага тра́чаных
Д. тра́чанаму тра́чанай тра́чанаму тра́чаным
В. тра́чаны (неадуш.)
тра́чанага (адуш.)		 тра́чаную тра́чанае тра́чаныя (неадуш.)
тра́чаных (адуш.)
Т. тра́чаным тра́чанай
тра́чанаю		 тра́чаным тра́чанымі
М. тра́чаным тра́чанай тра́чаным тра́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тра́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тра́чаны тра́чаная тра́чанае тра́чаныя
Р. тра́чанага тра́чанай
тра́чанае		 тра́чанага тра́чаных
Д. тра́чанаму тра́чанай тра́чанаму тра́чаным
В. тра́чаны (неадуш.)
тра́чанага (адуш.)		 тра́чаную тра́чанае тра́чаныя (неадуш.)
тра́чаных (адуш.)
Т. тра́чаным тра́чанай
тра́чанаю		 тра́чаным тра́чанымі
М. тра́чаным тра́чанай тра́чаным тра́чаных

Кароткая форма: тра́чана.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тра́ченный

1. тра́чаны; марнава́ны;

2. тра́чаны; выдаткава́ны, расхо́даваны; см. тра́тить;

3. тра́ченный мо́лью пае́дзены (папсава́ны) мо́ллю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратра́ціць, -тра́чу, -тра́ціш, -тра́ціць; -тра́чаны; зак.

1. што і без дап. Мець страту на чым-н. ад чаго-н.

2. што. Поўнасцю растраціць.

П. грошы.

|| незак. пратра́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)