траця́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. траця́чка траця́чкі
Р. траця́чкі траця́чак
Д. траця́чцы траця́чкам
В. траця́чку траця́чак
Т. траця́чкай
траця́чкаю		 траця́чкамі
М. траця́чцы траця́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

траця́чка ж. (о животном) трёхле́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

траця́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да трацяк (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траця́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Цяля, жарабя ва ўзросце трох гадоў.

2. Траціна (у 1 знач.; разм.).

3. Трэцяя частка чаго-н. (разм.).

Засяваць поле на т.

|| ж. траця́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падла́сы, ‑ая, ‑ае.

З белай поўсцю на жываце (звычайна пра карову). Падласая карова.. і трацячка-цялушка стаяць з аднаго боку, а па другую руку, звесіўшы губу, дрэмле над жолабам рахманы чырвоненькі конік. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трёхле́тка

1. трохго́дка, -кі ж.;

2. (о животном) траця́чка, -кі ж.; (о девочке) трохгадо́вая дзяўчы́нка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)