трахе́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. трахе́й трахе́і
Р. трахе́я трахе́яў
Д. трахе́ю трахе́ям
В. трахе́й трахе́і
Т. трахе́ем трахе́ямі
М. трахе́і трахе́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

трахе́й м., лит. трохе́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трахе́й, ‑я, м.

Спец. Двухскладовая стапа ў антычным вершаскладанні; харэй.

[Грэч. trochaios — хуткі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохе́й лит. трахе́й, -хе́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трахе́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. трахе́я трахе́і
Р. трахе́і трахе́й
Д. трахе́і трахе́ям
В. трахе́ю трахе́і
Т. трахе́яй
трахе́яю		 трахе́ямі
М. трахе́і трахе́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)