тратуа́рчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тратуа́рчык тратуа́рчыкі
Р. тратуа́рчыка тратуа́рчыкаў
Д. тратуа́рчыку тратуа́рчыкам
В. тратуа́рчык тратуа́рчыкі
Т. тратуа́рчыкам тратуа́рчыкамі
М. тратуа́рчыку тратуа́рчыках

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тратуа́рчык, ‑а, м.

Разм. Памянш.-ласк. да тратуар; вузкі тратуар. Так ішлі .. [Андрэй з бацькам] па драўлянаму тратуарчыку ў тры дошчачкі. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)