трасё́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. трасё́р трасё́ры
Р. трасё́ра трасё́раў
Д. трасё́ру трасё́рам
В. трасё́р трасё́ры
Т. трасё́рам трасё́рамі
М. трасё́ры трасё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

трасёр м., спец. трассёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трасёр, ‑а, м.

Прыстасаванне ў дне снарада, дзякуючы якому снарад пры палёце пакідае пасля сябе след.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трассёр воен. трасёр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)