трасці́льшчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. трасці́льшчыца трасці́льшчыцы
Р. трасці́льшчыцы трасці́льшчыц
Д. трасці́льшчыцы трасці́льшчыцам
В. трасці́льшчыцу трасці́льшчыц
Т. трасці́льшчыцай
трасці́льшчыцаю		 трасці́льшчыцамі
М. трасці́льшчыцы трасці́льшчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трасці́льшчыца ж. трости́льщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трасці́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да трасцільшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трасці́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які тросціць пражу.

|| ж. трасці́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трости́льщица трасці́льшчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)