трапе́знік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трапе́знік |
трапе́знікі |
| Р. |
трапе́зніка |
трапе́знікаў |
| Д. |
трапе́зніку |
трапе́знікам |
| В. |
трапе́зніка |
трапе́знікаў |
| Т. |
трапе́знікам |
трапе́знікамі |
| М. |
трапе́зніку |
трапе́зніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трапе́знік м., церк. трапе́зник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трапе́знік, ‑а, м.
Манах, што назірае за манастырскай трапезай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трапе́зник уст. трапе́знік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)