тракта́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тракта́тны тракта́тная тракта́тнае тракта́тныя
Р. тракта́тнага тракта́тнай
тракта́тнае		 тракта́тнага тракта́тных
Д. тракта́тнаму тракта́тнай тракта́тнаму тракта́тным
В. тракта́тны (неадуш.)
тракта́тнага (адуш.)		 тракта́тную тракта́тнае тракта́тныя (неадуш.)
тракта́тных (адуш.)
Т. тракта́тным тракта́тнай
тракта́тнаю		 тракта́тным тракта́тнымі
М. тракта́тным тракта́тнай тракта́тным тракта́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тракта́тны тракта́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тракта́т, -а, М -та́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Навуковая праца, у якой разглядаецца пэўнае пытанне ці праблема.

Філасофскі т.

2. Міжнародны дагавор, пагадненне (спец.).

Мірны т.

|| прым. тракта́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тракта́тный тракта́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)