то́ўчаны, -ая, -ае.

Атрыманы ў выніку таўчэння.

Тоўчаная бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́ўчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. то́ўчаны то́ўчаная то́ўчанае то́ўчаныя
Р. то́ўчанага то́ўчанай
то́ўчанае		 то́ўчанага то́ўчаных
Д. то́ўчанаму то́ўчанай то́ўчанаму то́ўчаным
В. то́ўчаны (неадуш.)
то́ўчанага (адуш.)		 то́ўчаную то́ўчанае то́ўчаныя (неадуш.)
то́ўчаных (адуш.)
Т. то́ўчаным то́ўчанай
то́ўчанаю		 то́ўчаным то́ўчанымі
М. то́ўчаным то́ўчанай то́ўчаным то́ўчаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

то́ўчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. то́ўчаны то́ўчаная то́ўчанае то́ўчаныя
Р. то́ўчанага то́ўчанай
то́ўчанае		 то́ўчанага то́ўчаных
Д. то́ўчанаму то́ўчанай то́ўчанаму то́ўчаным
В. то́ўчаны (неадуш.)
то́ўчанага (адуш.)		 то́ўчаную то́ўчанае то́ўчаныя (неадуш.)
то́ўчаных (адуш.)
Т. то́ўчаным то́ўчанай
то́ўчанаю		 то́ўчаным то́ўчанымі
М. то́ўчаным то́ўчанай то́ўчаным то́ўчаных

Кароткая форма: то́ўчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

то́ўчаны

1. прич. толчённый; мя́тый; см. таўчы́ 1;

2. прил. толчёный; (о картошке) мя́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́ўчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад таўчы.

2. у знач. прым. Які стаў дробным, цёртым у выніку таўчэння. Тоўчаная кара. Тоўчаны цукар. Тоўчаная бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

толчённый прич., толчёный прил. то́ўчаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затаўчы́², -таўку́, -таўчэ́ш, -таўчэ́; -таўчо́м, -таўчаце́, -таўку́ць; -то́ўк, -таўкла́, -ло́; -таўчы́; -то́ўчаны; зак., што.

Заправіць затаўкай.

З. кашу здорам.

|| незак. затаўка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

затаўчы́¹, -таўку́, -таўчэ́ш, -таўчэ́; -таўчо́м, -таўчаце́, -таўку́ць; -то́ўк, -таўкла́, -ло́; -таўчы́; -то́ўчаны; зак., каго (што) (разм.).

Забіць да паўсмерці, да страты прытомнасці.

Ледзь не затаўклі яго кулакамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прытаўчы́, -таўку́, -таўчэ́ш, -таўчэ́; -таўчо́м, -таўчаце́, -таўку́ць; -то́ўк, -таўкла́, -ло́; -таўчы́; -то́ўчаны; зак.

1. што і чым. Прыправіць затаўкай.

П. боршч салам.

2. каго. Збіць, пабіць; дабіць (разм.).

Прытаўклі небараку да паўсмерці.

|| незак. прыто́ўкваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таўчы́, таўку́, таўчэ́ш, таўчэ́; таўчо́м, таўчаце́, таўку́ць; тоўк, таўкла́, -ло́; таўчы́; то́ўчаны; незак.

1. што. Рабіць больш дробным, драбніць.

Т. соль.

2. што. Размінаць таўкачом, робячы мяккім.

Т. бульбу.

3. што. Ачышчаць таўкачом у ступе зерне ад шалупіння.

Т. проса ў ступе.

4. што. Біць, разбіваць шмат чаго-н. (разм.).

Т. талеркі.

5. каго. Наносіць пабоі, збіваць (разм.).

6. што. Мяць, нішчыць, вытоптваць што-н.

Т. пасевы.

◊

Таўчы ваду ў ступе (разм., неадабр.) — дарма траціць час, займацца непатрэбнай, безвыніковай справай.

|| зак. стаўчы́, стаўку́, стаўчэ́ш, стаўчэ́; стаўчо́м, стаўчаце́, стаўку́ць; стоўк, стаўкла́, -ло́; стаўчы́; сто́ўчаны і растаўчы́, -таўку́, -таўчэ́ш, -таўчэ́; -таўчо́м, -таўчаце́, -таўку́ць; -то́ўк, -таўкла́, -ло́; -таўчы́; -то́ўчаны (да 1—5 знач.).

|| наз. таўчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)