то́рысты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
то́рысты |
то́рыстая |
то́рыстае |
то́рыстыя |
| Р. |
то́рыстага |
то́рыстай то́рыстае |
то́рыстага |
то́рыстых |
| Д. |
то́рыстаму |
то́рыстай |
то́рыстаму |
то́рыстым |
| В. |
то́рысты (неадуш.) то́рыстага (адуш.) |
то́рыстую |
то́рыстае |
то́рыстыя (неадуш.) то́рыстых (адуш.) |
| Т. |
то́рыстым |
то́рыстай то́рыстаю |
то́рыстым |
то́рыстымі |
| М. |
то́рыстым |
то́рыстай |
то́рыстым |
то́рыстых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
то́рысты, ‑ая, ‑ае.
Які мае ў сваім саставе торый. Торысты вальфрам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
то́рый, -ю, м.
Хімічны радыеактыўны элемент, які выкарыстоўваецца ў ядзернай энергетыцы як сыравіна для атрымання ядзернага паліва.
|| прым. то́рыевы, -ая, -ае і то́рысты, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)