то́рый

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. то́рый
Р. то́рыю
Д. то́рыю
В. то́рый
Т. то́рыем
М. то́рыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

то́рый, -ю, м.

Хімічны радыеактыўны элемент, які выкарыстоўваецца ў ядзернай энергетыцы як сыравіна для атрымання ядзернага паліва.

|| прым. то́рыевы, -ая, -ае і то́рысты, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́рый, -рыю м., хим. то́рий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́рый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, радыеактыўны метал, які з’яўляецца сыравінай для прамысловага атрымання ядзернай энергіі.

[Ад імені Тора, бога грому ў скандынаўскай міфалогіі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́рий хим. то́рый, -рыю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́рысты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім саставе торый. Торысты вальфрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́рыевы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з торыю, які мае ў сваім саставе торый. Залежы торыевых руд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)