то́ркнуць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. то́ркну то́ркнем
2-я ас. то́ркнеш то́ркнеце
3-я ас. то́ркне то́ркнуць
Прошлы час
м. то́ркнуў то́ркнулі
ж. то́ркнула
н. то́ркнула
Загадны лад
2-я ас. то́ркні то́ркніце
Дзеепрыслоўе
прош. час то́ркнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

то́ркнуць сов., однокр.

1. толкну́ть, ткнуть;

т. у бок — толкну́ть в бок;

т. відэ́льцам — ткнуть ви́лкой;

2. (вожжами) дёрнуть;

3. (о рыбе) клю́нуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да торкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго і без дап. Таўхаць кароткімі штуршкамі.

Т. у бок.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прыводзіць у рух паплавок, кляваць (пра рыбу).

3. каго. Тузаць за лейцы, прымушаючы каня ісці.

4. чым. Поркаць чым-н. вострым.

|| аднакр. то́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні і таркану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. то́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

торк, выкл., у знач. вык. (разм.).

Ужыв. ў знач. дзеяслова торкнуць.

Т. нагой суседа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таркану́ць сов., однокр., см. то́ркнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таркану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр.

Тое, што і торкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ты́кнуть сов., прост. ты́кнуць; то́ркнуць; ты́цнуць; см. ты́кать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Таркану́ць ’торкнуць’ (ТСБМ), ’крануць’ (Варл., Пятк. 2), ’крануць (каня лейцамі)’ (Янк. 2), ’крануць, варухнуць, чапануць’, ’клюнуць (рыбацкае)’ (Янк. 3.), торкену́ць ’таўхануць, штурхнуць’, торкну́ць ’крануць, ’штурхнуць’. Гл. тарка́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пато́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Торкаць некаторы час; торкнуць некалькі разоў у што‑н. Асцярожная, нават і пашча, .. [плотка] спачатку паторкае крошку, нібы заігрываючы з рыбаком. Брыль. Паглядзела [Мілечка], паторкала пальчыкам у кольца валасоў на лбе. Пянкрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)