То́нчыць ’патанчаць’ (Нас.), тонча́ті ’худзець, марнець’ (беласт., Сл. ПЗБ), то́нчаті ’тс’ (Вруб.), сюды ж то́нчык, то́ньчык ’тонкі канец бервяна, жардзіны і інш.’ (ТС). Да то́нкі, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

танчы́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. танчу́ танчы́м
то́нчым
2-я ас. танчы́ш
то́нчыш		 танчы́це
то́нчыце
3-я ас. танчы́ць
то́нчыць		 танча́ць
то́нчаць
Прошлы час
м. танчы́ў танчы́лі
ж. танчы́ла
н. танчы́ла
Загадны лад
2-я ас. танчы́ танчы́це

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)