то́мны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
то́мны |
то́мная |
то́мнае |
то́мныя |
| Р. |
то́мнага |
то́мнай
то́мнае |
то́мнага |
то́мных |
| Д. |
то́мнаму |
то́мнай |
то́мнаму |
то́мным |
| В. |
то́мны (неадуш.)
то́мнага (адуш.) |
то́мную |
то́мнае |
то́мныя (неадуш.)
то́мных (адуш.) |
| Т. |
то́мным |
то́мнай
то́мнаю |
то́мным |
то́мнымі |
| М. |
то́мным |
то́мнай |
то́мным |
то́мных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
То́мны ’стомлены’ (калінк., Сл. ПЗБ, Ласт., Пятк. 2), то́мный ’хворы, нездаровы (пра жывот, цела і пад.)’ (Бяльк.). Вытворныя ад тамі́ць, гл. Сюды ж то́мна ’цяжка (ад душэўных перажыванняў’) (Бяльк.), ’кепска, дрэнна’ (Касп.), ’кепска, млосна’ (Стан.), то́мнасьць ’стомленасць’ (Мат. Гом.), ’томнасць, знямога ад душэўных перажыванняў’ (Бяльк.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)