То́мас
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
То́мас |
То́масы |
| Р. |
То́маса |
То́масаў |
| Д. |
То́масу |
То́масам |
| В. |
То́маса |
То́масаў |
| Т. |
То́масам |
То́масамі |
| М. |
То́масе |
То́масах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
то́мас-ма́наўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
то́мас-ма́наўскі |
то́мас-ма́наўская |
то́мас-ма́наўскае |
то́мас-ма́наўскія |
| Р. |
то́мас-ма́наўскага |
то́мас-ма́наўскай
то́мас-ма́наўскае |
то́мас-ма́наўскага |
то́мас-ма́наўскіх |
| Д. |
то́мас-ма́наўскаму |
то́мас-ма́наўскай |
то́мас-ма́наўскаму |
то́мас-ма́наўскім |
| В. |
то́мас-ма́наўскі (неадуш.)
то́мас-ма́наўскага (адуш.) |
то́мас-ма́наўскую |
то́мас-ма́наўскае |
то́мас-ма́наўскія (неадуш.)
то́мас-ма́наўскіх (адуш.) |
| Т. |
то́мас-ма́наўскім |
то́мас-ма́наўскай
то́мас-ма́наўскаю |
то́мас-ма́наўскім |
то́мас-ма́наўскімі |
| М. |
то́мас-ма́наўскім |
то́мас-ма́наўскай |
то́мас-ма́наўскім |
то́мас-ма́наўскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
тэало́гія, ‑і, ж.
Тое, што і багаслоўе. Прафесар тэалогіі быў Томас Мюнцэр, рэлігійная філасофія якога набліжалася да атэізму. Алексютовіч.
[Ад грэч. theos — бог і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сле́сар, ‑а, м.
Рабочы, спецыяліст па ручной апрацоўцы, зборцы і рамонту металічных вырабаў. Слесар-інструментальшчык. Слесар-зборшчык. □ У 1698 годзе англійскі слесар Томас Ньюкомен атрымаў першы патэнт на цеплавую машыну для падняцця вады. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уста́віцца, устаўлюся, уставішся, уставіцца; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Умясціцца ўнутр чаго‑н. Шыба ўставілася ў раму.
2. Разм. Пільна глядзець па каго‑, што‑н.; утаропіцца. На двары Яхім спыніўся, уставіўся ў зямлю вачамі, як бы нешта разважаў. Колас. — Ты што, праўду гаворыш, ці жартуеш? — Тарэнта раптам ажывіўся, уставіўся адным сваім вокам спачатку ў Мікодаў твар, пасля ў Сузонаў. Галавач. — Што, тата? Табе холадна? — і Томас сінімі вачыма ўставіўся на бацьку. Броўка. // Накіраваць позірк на каго‑, што‑н. Вочы [у Юркі] акругліліся, павыпучваліся і ўставіліся ў кусты. Пташнікаў. Да шыбы прыпаў напалоханы жаночы твар, потым знік, і на хлопцаў ўставіліся насцярожаныя вочы гаспадара. Новікаў. Чорныя вочы з густымі вейкамі запытальна ўставіліся на Антона. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)