то́к
‘электрычная энергія; пра нервовую энергію чалавека’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | то́к | то́кі | 
		
			| Р. | то́ку | то́каў | 
		
			| Д. | то́ку | то́кам | 
		
			| В. | то́к | то́кі | 
		
			| Т. | то́кам | то́камі | 
		
			| М. | то́ку | то́ках | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
ток¹, -у, мн. то́кі, -аў, м.
1. Рух электрычнага зараду ў правадніку; электрычная энергія.
Токі высокай частаты.
2. звычайна мн. Пра нервовую энергію чалавека, якая ўспрымаецца іншымі людзьмі; нервовае напружанне, узбуджэнне.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
флюі́ды, -аў, адз. флюі́д, -у, м. (кніжн.).
Знешне неадчувальныя плыні, псіхічныя токі, якія зыходзяць ад каго-, чаго-н.
Ад гэтага чалавека ідуць ф. дабра.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
іо́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да іонаў. Іонная рэакцыя. Іонныя токі.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
тэлуры́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Зямны, які мае адносіны да Зямлі. Тэлурычныя токі.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
глыб, ‑і, ж.
Тое, што і глыбіня. У глыбі лясоў цецерукі Ужо зачыналі свае токі. Колас.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
парази́тный паразі́тны;
парази́тные то́ки эл. паразі́тныя то́кі;
парази́тные расте́ния паразі́тныя раслі́ны;
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
віхравы́ вихрево́й;
○ в. рух — физ. вихрево́е движе́ние;
~вы́я то́кі — вихревы́е то́ки
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
блука́ючы, ‑ая, ‑ае.
У выразах: блукаючая нырка гл. нырка. Блукаючы нерв гл. нерв. Блукаючыя агні гл. агонь. Блукаючыя зоркі гл. зорка. Блукаючыя токі гл. ток.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
паразі́тны биол., тех. парази́тный;
п. грыб — парази́тный гриб;
~ныя то́кі — парази́тные то́ки;
~нае ко́ла — парази́тное колесо́
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)