Verbum

змярцве́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў адчувальнасць, стаў мёртвым (пра клеткі, тканкі і пад.).

Змярцвелыя тканкі.

|| наз. змярцве́ласць, -і, ж.

2. перан. Нерухомы, застылы, пазбаўлены жыцця.

З. твар.

зацвярдзе́нне, -я, н.

1. гл. цвярдзець.

2. Хваравітае ўшчыльненне мышачнай тканкі.

тлушча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Дабраякасная пухліна з тлушчавай тканкі.

кастае́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Хвароба, звязаная з паступовым разбурэннем касцявой тканкі.

узбу́длівы, -ая, -ае (спец.).

Здольны рэагаваць на раздражненне.

Узбудлівыя тканкі.

|| наз. узбу́длівасць, -і, ж.

сарко́ма, -ы, ж.

Злаякасная пухліна, што развіваецца са злучальнай тканкі.

|| прым. саркамато́зны, -ая, -ае.

о́смас, -у, м. (спец.).

Прасочванне растваральніка ў раствор скрозь напаўпранікальныя або раслінныя перапонкі, тканкі.

кровазліццё, -я́, н.

Зліццё крыві з пашкоджаных сасудаў у органы і тканкі.

К. ў мозг.

ску́ла², -ы, мн. -ы, скул, ж.

Гнойнае мясцовае запаленне скуры, тканкі; нарыў.

|| прым. ску́лаваты, -ая, -ае.