твая́ мест. притяж., ж. твоя́; см. твой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
твой, твайго́, м., твая́, тваёй, ж., тваё, твайго́, н., мн. твае́, тваі́х; займ. прынал.
1. Які мае адносіны да цябе, належыць табе.
Т. дом.
Твая кніга.
Тваё паліто.
2. у знач. наз. твой, твайго́, м., твая́, тваёй, ж. Муж, каханы або жонка, каханая. — Ці т. дома? — Не, кудысьці пайшоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тво́й
займеннік, прыналежны, безасабовы
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тво́й |
твая́ |
тваё |
твае́ |
| Р. |
твайго́ |
тваёй |
твайго́ |
тваі́х |
| Д. |
твайму́ |
тваёй |
твайму́ |
тваі́м |
| В. |
твайго́ (адуш.)
тво́й (неадуш.) |
тваю́ |
тваё |
тваі́х
твае́ |
| Т. |
тваі́м |
тваёй
тваёю |
тваі́м |
тваі́мі |
| М. |
тваі́м |
тваёй |
тваі́м |
тваі́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
твоя́ мест. твая́; см. твой.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
твой, ж. твая́, ср. тваё, мн. твае́;
1. мест. притяж., м. твой;
т. сын — твой сын;
з твайго́ до́му — из твоего́ до́ма;
твая́ во́ля — твоя́ во́ля;
тваё пыта́нне — твой вопро́с;
2. в знач. сущ. (муж, жена) твой, твоя́;
т. (твая́) до́ма? — твой (твоя́) до́ма?;
◊ спра́ва твая́ — де́ло твоё;
не твая́ бяда́ — фам. не твоя́ печа́ль;
не твая́ спра́ва — не твоё де́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
і́масць, -і, ж.
1. Форма ветлівага звароту да таго, каго лічаць вышэйшым па званні, становішчы ў грамадстве і пад. (уст.).
Скажыце, і., што там здарылася.
2. Пра жонку блізка знаёмага суразмоўцы (разм., іран.).
Як там твая і. маецца?
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
о́йча, м.
Уст. Клічная форма ад слова «айцец». [Янка:] — Гарэлка твая і твая навіна! Благаславіся, ойча Андрэю! Колас. — Святы ойча! — зноў усклікнула Эмілія. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паямчэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑ае; зак.
Разм. Зрабіцца ёмкім, ямчэйшым. [Жана:] — Сонька твая, бачыла неяк, паямчэла апошнім часам, пасталела. Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́клюнуцца, ‑нецца; зак. і аднакр.
Разм. Прарасці; вылупіцца, прабіўшы знешняе покрыва (пра расліны, птушанят). [Старшыня:] — Пажоўкла твая плантацыя. Хваравітая твая кукуруза... Цяжка ёй было выклюнуцца з халоднай зямлі, цяжка. Бялевіч. — Не! Не! Жывая, я ў рукі браў яе [птушку], — адказаў мужчына, — пад ёю чатыры маленечкія рабенькія яечкі. Мабыць, хутка выклюнуцца птушаняткі. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асіве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Пасівець, ссівець. [Аміля:] — Позна ты цяпер ужо думаеш выйсці ў вялікія маштабы. Галава твая асівела. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)