таўтало́гія, -і, ж.

Паўтарэнне аднаго і таго ж іншымі словамі, якія не ўдакладняюць сэнсу сказанага.

|| прым. таўталагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таўтало́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. таўтало́гія
Р. таўтало́гіі
Д. таўтало́гіі
В. таўтало́гію
Т. таўтало́гіяй
таўтало́гіяю
М. таўтало́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

таўтало́гія ж. тавтоло́гия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таўтало́гія, ‑і, ж.

Кніжн. Абазначэнне ўжо названага паняцця іншым выразам, які не ўдакладняе сэнсу сказанага.

[Ад грэч. tauto — тое самае і lógos — слова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тавтоло́гия лит. таўтало́гія, -гіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)