назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| та́ўры | ||
| та́ўра | та́ўраў | |
| та́ўру | та́ўрам | |
| та́ўра | та́ўраў | |
| та́ўрам | та́ўрамі | |
| та́ўру | та́ўрах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
та́ўры, ‑аў;
Племя, якое жыло ў глыбокай старажытнасці ў горнай і ўзбярэжнай частцы Крыма.
[Ад грэч. Táuroi.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)