та́чачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. та́чачнік та́чачнікі
Р. та́чачніка та́чачнікаў
Д. та́чачніку та́чачнікам
В. та́чачніка та́чачнікаў
Т. та́чачнікам та́чачнікамі
М. та́чачніку та́чачніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

та́чачнік м. та́чечник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́чачнік, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца перавозкай якіх‑н. грузаў на тачцы. А колькі тут павінна было б працаваць тачачнікаў, каб перавезці такія горы грунту да дамбы! «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́чечник та́чачнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)