тахео́метр
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тахео́метр |
тахео́метры |
| Р. |
тахео́метра |
тахео́метраў |
| Д. |
тахео́метру |
тахео́метрам |
| В. |
тахео́метр |
тахео́метры |
| Т. |
тахео́метрам |
тахео́метрамі |
| М. |
тахео́метры |
тахео́метрах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тахео́метр м., геод. тахео́метр
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тахео́метр геод. тахео́метр, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тахео́метр, ‑а, м.
Спец. Геадэзічны прыбор для вымярэння адлегласцей і вызначэння рознасці вышынь пры тапаграфічных здымках.
[Ад грэч. tachýs, tachéos — хуткі, скоры і metreō — вымяраю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)