тафала́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тафала́р |
тафала́ры |
| Р. |
тафала́ра |
тафала́раў |
| Д. |
тафала́ру |
тафала́рам |
| В. |
тафала́ра |
тафала́раў |
| Т. |
тафала́рам |
тафала́рамі |
| М. |
тафала́ру |
тафала́рах |
Крыніцы:
nazounik2008,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тафала́ры, ‑аў; адз. тафалар, ‑а, м.; тафаларка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. тафаларкі, ‑рак; ж.
Народнасць, якая жыве ў Ніжнеўдзінскім раёне Іркуцкай вобласці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)