татэ́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. татэ́мны татэ́мная татэ́мнае татэ́мныя
Р. татэ́мнага татэ́мнай
татэ́мнае		 татэ́мнага татэ́мных
Д. татэ́мнаму татэ́мнай татэ́мнаму татэ́мным
В. татэ́мны (неадуш.)
татэ́мнага (адуш.)		 татэ́мную татэ́мнае татэ́мныя (неадуш.)
татэ́мных (адуш.)
Т. татэ́мным татэ́мнай
татэ́мнаю		 татэ́мным татэ́мнымі
М. татэ́мным татэ́мнай татэ́мным татэ́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

татэ́мны рел. тоте́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

татэ́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да татэма, уласцівы яму. Татэмны сімвал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

татэ́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

У першабытным грамадстве: жывёла, з’ява прыроды, расліна ці прадмет, якія лічацца родапачынальнікамі племені і служаць аб’ектам рэлігійнага пакланення.

|| прым. татэ́мны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тоте́мный татэ́мны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)