та́тка

‘бацька’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. та́тка та́ткі
Р. та́ткі та́так
Д. та́тку та́ткам
В. та́тку та́так
Т. та́ткам та́ткамі
М. та́тку та́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

та́тка

‘прадстаўніца народнасці’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. та́тка та́ткі
Р. та́ткі та́так
Д. та́тцы та́ткам
В. та́тку та́так
Т. та́ткай
та́ткаю		 та́ткамі
М. та́тцы та́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

та́тка I м., ласк., разг. па́почка, папа́ня, тя́тька

та́тка II ж., этн. (к тат) та́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́тка этн. та́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́тка ​1, ‑і, м.

Разм. Ласк. да тата.

та́тка ​2,

гл. таты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́ты, -аў, адз. тат, -а, М та́це, м.

Народнасць іранскай моўнай групы, якая жыве ў прыкаспійскай частцы Азербайджана і на поўдні Дагестана.

|| ж. та́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. та́цкі, -ая, -ае.

Тацкая мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тя́тька прост. та́тка, -кі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́пка​II (отец) прост. та́тка, -кі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заі́клівы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і заікасты. Заіклівы галасок хлопчыка пытаецца: — Т-татка, а ч-чаму, каб агонь гарэў, на яго дзьмухаюць? Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тя́тенька прост., обл., уменьш.-ласк. та́тачка, -кі м., та́тка, -кі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)