тастаме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Завяшчанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тастаме́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тастаме́нт тастаме́нты
Р. тастаме́нта тастаме́нтаў
Д. тастаме́нту тастаме́нтам
В. тастаме́нт тастаме́нты
Т. тастаме́нтам тастаме́нтамі
М. тастаме́нце тастаме́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тастаме́нт м., уст., см. завяшча́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тастаме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Уст. Завяшчанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тастаме́нт ’завяшчанне’ (ТСБМ), тэстамэ́нт ’запавет’ (Яруш.), тэста́мэнт ’запавет, завяшчанне’ (Некр. і Байк., Ласт., Бяльк.), ст.-бел. тастаментъ, тастамэнтъ, тэстамэнтъ, дастаментъ ’завяшчанне’ (1484 г., КГС). Са ст.-польск. testament ’тс’, што з лац. testamentum ’тс’ (Карскі, 1, 180; Булыка, Лекс. запазыч., 77).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)