тарфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны; незак., што.

Угнойваць глебу торфам.

|| наз. тарфава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тарфава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. тарфу́ю тарфу́ем
2-я ас. тарфу́еш тарфу́еце
3-я ас. тарфу́е тарфу́юць
Прошлы час
м. тарфава́ў тарфава́лі
ж. тарфава́ла
н. тарфава́ла
Загадны лад
2-я ас. тарфу́й тарфу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час тарфу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тарфава́ць несов. торфова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак., што.

Угнойваць глебу торфам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

торфова́ть несов. тарфава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарфава́цца, ‑фуецца; незак.

Зал. да тарфаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарфава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тарфаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарфава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад тарфаваць.

2. у знач. прым. Угноены торфам. Тарфаваная глеба дае добры ўраджай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)