тарфава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. тарфава́нне
Р. тарфава́ння
Д. тарфава́нню
В. тарфава́нне
Т. тарфава́ннем
М. тарфава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тарфава́нне ср. торфова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарфава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тарфаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны; незак., што.

Угнойваць глебу торфам.

|| наз. тарфава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

торфова́ние тарфава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)