тарка́нік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тарка́нік |
тарка́нікі |
| Р. |
тарка́ніка |
тарка́нікаў |
| Д. |
тарка́ніку |
тарка́нікам |
| В. |
тарка́ніка |
тарка́нікаў |
| Т. |
тарка́нікам |
тарка́нікамі |
| М. |
тарка́ніку |
тарка́ніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тарка́н ’таракан’ (Нас., Жд. 1), тарка́нік, таркано́к ’малады таракан’ (Нас.). Гл. таракан; адсутнасць поўнагалосся тлумачыцца “падтрымліваючым уплывам” цюркскіх моў, калі прыняць сувязь са ст.-цюрк. таркан ’ганаровы тытул’, гл. Дабрадомаў, Бел. лекс., 43.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)