таркава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
таркава́ны |
таркава́ная |
таркава́нае |
таркава́ныя |
| Р. |
таркава́нага |
таркава́най
таркава́нае |
таркава́нага |
таркава́ных |
| Д. |
таркава́наму |
таркава́най |
таркава́наму |
таркава́ным |
| В. |
таркава́ны (неадуш.)
таркава́нага (адуш.) |
таркава́ную |
таркава́нае |
таркава́ныя (неадуш.)
таркава́ных (адуш.) |
| Т. |
таркава́ным |
таркава́най
таркава́наю |
таркава́ным |
таркава́нымі |
| М. |
таркава́ным |
таркава́най |
таркава́ным |
таркава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Та́рка ’прадмет кухоннага ўжытку, які служыць для раздрабнення, расцірання’ (ТСБМ, Нас., Шымк., Касп., Растарг., Варл., Сержп. Грам., Арх. Вяр.), сюды ж ’дошка для мыцця бялізны’ (Сцяц. Сл., Сцяц.; ваўк., Сл. ПЗБ), ’церніца (лён церці)’ (трак., Сл. ПЗБ), ст.-бел. тарка ’тарка’: тарку купили в дорогу (1682 г., КГС); таркава́ць ’церці на тарцы’ (Скарбы, Сцяшк., Янк. 2, Сл. ПЗБ, ЛА, 4), таркава́ць ’тс’ (ТС, ЖНС, Лекс. Бел. Палесся), таркава́ны ’сцёрты на тарцы’ (Сцяшк.; паст., швянч., Сл. ПЗБ; лун., Шатал.), таркава́ная ка́ша ’бабка (страва)’ (паст., ЛА, 4). Запазычана з польск. tarka ’кухонная прылада’ (Цвяткоў, Запіскі, 2, 58).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)