тарбатро́с
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тарбатро́с |
тарбатро́сы |
| Р. |
тарбатро́са |
тарбатро́саў |
| Д. |
тарбатро́су |
тарбатро́сам |
| В. |
тарбатро́са |
тарбатро́саў |
| Т. |
тарбатро́сам |
тарбатро́самі |
| М. |
тарбатро́се |
тарбатро́сах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тарбатро́с ’бессумленны ліхвяр, што самых бедных людзей рабуе’, ’жабрак, бядняк, што торбамі трасе’ (Варл.), торбатруо́с ’жабрак’ (мазыр., Мат.). Параўн. укр. дыял. торбатра́с ’тс’. Лакальнае ўтварэнне ад торба (гл.) і трасці (гл.); у абагуленым запісе, прынятым у АЛА, — *torbotręsъ (ОЛА, 8, к. 59).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)