тарашэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. тарашэ́нне
Р. тарашэ́ння
Д. тарашэ́нню
В. тарашэ́нне
Т. тарашэ́ннем
М. тарашэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тарашэ́нне ср. тороше́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарашэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тарасіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. тарасіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарасі́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ро́сіць; незак., што.

Нагрувашчваць таросы.

|| наз. тарашэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тороше́ние (к тороси́ть) тарашэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)