Тара́с
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
Тара́с |
Тара́сы |
| Р. |
Тара́са |
Тара́саў |
| Д. |
Тара́су |
Тара́сам |
| В. |
Тара́са |
Тара́саў |
| Т. |
Тара́сам |
Тара́самі |
| М. |
Тара́се |
Тара́сах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
чыстаплю́й, ‑я, м.
Разм. пагард. Чалавек, які не любіць чорнай працы, грэбуе ёю. // перан. Чалавек, які абмінае заганы жыцця, не імкнецца змагацца з імі. Да апошняга моманту.. [Гукан] спадзяваўся, што тую віну (ён не лічыў яе такой цяжкай, як лічыць чыстаплюй Тарасаў) можна будзе ў нейкай меры ўраўнаважыць сваімі заслугамі, ваеннымі, пасляваеннымі. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)