тарара́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Загрукацець, загрымець.

2. каго і без дап. Моцна ўдарыць; выстраліць.

Т. па спіне.

Т. з ружжа.

|| незак. тарара́хаць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тарара́хнуць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. тарара́хну тарара́хнем
2-я ас. тарара́хнеш тарара́хнеце
3-я ас. тарара́хне тарара́хнуць
Прошлы час
м. тарара́хнуў тарара́хнулі
ж. тарара́хнула
н. тарара́хнула
Загадны лад
2-я ас. тарара́хні тарара́хніце
Дзеепрыслоўе
прош. час тарара́хнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тарара́хнуць сов. и однокр., разг. тарара́хнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарара́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм.

1. Загрукацець, загрымець. // Моцна стукнуцца. І мядзведзь галавой тарарахнуў аб дуб. Бядуля.

2. каго. Моцна ўдарыць каго‑н.; выстраліць у каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарара́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да тарарахнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарара́хнуть сов., однокр., разг.

1. (загрохотать) тарара́хнуць;

2. (ударить) тра́хнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарара́х, выкл.

Разм.

1. Ужываецца як гукаперайманне для абазначэння моцнага, раскацістага гуку.

2. у знач. вык. Ужываецца паводле знач. дзеясл. тарарахаць — тарарахнуць і тарарахацца — тарарахнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тарара́х — выклічнік для абазначэння моцнага, раскацістага гуку, суадносны з адпаведнымі дзеясловамі (ТСБМ, ЭШ), ’выгук, які азначае бой у барабан або ў што-небудзь падобнае’ (Нас.), сюды ж тарара́хаць ’грукатаць, грымець, стукаць’ (ТСБМ), ’тарахцець’ (Касп.), тарара́хнуцца ’з сілай стукнуцца, з шумам упасці’ (ТСБМ), тарара́хнуць ’загрукацець, загрымець; моцна стукнуцца; моцна ўдарыць; выстраліць’, тарара́хтаць ’тарахцець’ (там жа), тарара́ха ’балбатуха’ (Ян.). Укр. тарара́х, рус. тарара́х. Гукапераймальныя ўтварэнні (Фасмер, 4, 23; ЕСУМ, 5, 521). Карскі (1, 254) у дзеясловах бачыў падваенне склада ў зыходных тара́хаць, тра́хаць, што да выклічніка тарах, трак, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)