тапо́лаг
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тапо́лаг |
тапо́лагі |
| Р. |
тапо́лага |
тапо́лагаў |
| Д. |
тапо́лагу |
тапо́лагам |
| В. |
тапо́лага |
тапо́лагаў |
| Т. |
тапо́лагам |
тапо́лагамі |
| М. |
тапо́лагу |
тапо́лагах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тапо́лаг м., мат. топо́лог
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тапо́лаг, ‑а, м.
Спецыяліст у галіне тапалогіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
топо́лог мат. тапо́лаг, -га м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)