тапе́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тапе́льнік тапе́льнікі
Р. тапе́льніка тапе́льнікаў
Д. тапе́льніку тапе́льнікам
В. тапе́льніка тапе́льнікаў
Т. тапе́льнікам тапе́льнікамі
М. тапе́льніку тапе́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тапе́льнік м., см. тапе́лец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапе́льнік, ‑а, м.

Тое, што і тапелец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тапе́льнік ’тапелец’ (Гарэц., Байк. і Некр.). Гл. то́пленік ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тапе́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да тапельнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́пленник тапе́лец, -льца м., тапе́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

То́пленік ’тапелец’ (Нас., Байк. і Некр., Ласт., Сл. ПЗБ, ТС), то́плянік (tòplanik) ’тс’ (Федар. 4), тапе́льнік ’тс’ (Байк. і Некр.), то́пельнік ’тс’ (Сл. ПЗБ), уто́пленік, то́пленік ’тс’ (Некр. і Байк.), сюды ж то́пленік ’затанулае бервяно’ (пух., Сл. ПЗБ), то́пленікі ’патоплены ў вадзе лесаматэрыял’ (ТС), то́пленік, топля́к ’патануўшае бервяно, дрэва’ (лельч., Жыв. сл.), таплі́ннік ’тс’ (барыс., Сл. ПЗБ). Ад дзеепрыметніка (у)топлы ’затанулы’, што да тапіць 1, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)