тапе́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Чалавек, які ўтапіўся або топіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тапе́лец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тапе́лец тапе́льцы
Р. тапе́льца тапе́льцаў
Д. тапе́льцу тапе́льцам
В. тапе́льца тапе́льцаў
Т. тапе́льцам тапе́льцамі
М. тапе́льцу тапе́льцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тапе́лец, -льца м.

1. уто́пленник;

2. утопа́ющий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапе́лец, ‑льца, м.

Чалавек, які ўтапіўся або топіцца. Сёння ў рацэ знайшлі тапельца, маладога хлопца. Няхай. Дзяцюк стаяў і вудзіў рыбу І раптам крыкнуў: — Божа мой! Ратуйце хлопчыка! Тапельца! — Пабег па дарозе. — Бяда! Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тапе́лец ’чалавек, які ўтапіўся або топіцца’ (ТСБМ). Запазычана літаратурным шляхам (Купала) з польск. topielec ’тс’, ’істота, што жыве ў вадзе і зацягвае туды грэшнікаў; вадзянік’, што ад topiel ’глыбокае месца ў рацэ, у возеры, топкае балота’. Гл. наступныя словы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тапе́льнік м., см. тапе́лец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапе́льнік, ‑а, м.

Тое, што і тапелец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́пленник тапе́лец, -льца м., тапе́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

То́пельнік ’тапелец’ (віл., Сл. ПЗБ). Гл. топлены.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тапе́льнік ’тапелец’ (Гарэц., Байк. і Некр.). Гл. то́пленік ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)