тапанімі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тапанімі́чны |
тапанімі́чная |
тапанімі́чнае |
тапанімі́чныя |
| Р. |
тапанімі́чнага |
тапанімі́чнай
тапанімі́чнае |
тапанімі́чнага |
тапанімі́чных |
| Д. |
тапанімі́чнаму |
тапанімі́чнай |
тапанімі́чнаму |
тапанімі́чным |
| В. |
тапанімі́чны (неадуш.)
тапанімі́чнага (адуш.) |
тапанімі́чную |
тапанімі́чнае |
тапанімі́чныя (неадуш.)
тапанімі́чных (адуш.) |
| Т. |
тапанімі́чным |
тапанімі́чнай
тапанімі́чнаю |
тапанімі́чным |
тапанімі́чнымі |
| М. |
тапанімі́чным |
тапанімі́чнай |
тапанімі́чным |
тапанімі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тапанімі́чны лингв. топоними́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тапанімі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да тапанімікі, тапаніміі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тапані́мія, -і, ж. (спец.).
Сукупнасць тапонімаў якой-н. мясцовасці, краіны.
Т.
Віцебшчыны.
Т.
Беларусі.
|| прым. тапанімі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тапані́міка, -і, ДМ -міцы, ж. (спец.).
Раздзел мовазнаўства, які вывучае тапонімы, заканамернасці іх узнікнення, развіцця і функцыянавання.
|| прым. тапанімі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
топоними́ческий тапанімі́чны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)