та́пак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. та́пак та́пкі
Р. та́пка та́пкаў
Д. та́пку та́пкам
В. та́пак та́пкі
Т. та́пкам та́пкамі
М. та́пку та́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

та́пкі, -пак, адз. та́пка, -і, ДМ -пцы, ж. і та́пак, -пка, м.

Лёгкія туфлі без абцасаў.

Дамашнія т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́пкі (род. та́пак, ед. та́пка ж., разг. и та́пак, -пка м.) та́пки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. та́пка та́пкі
Р. та́пкі та́пак
Д. та́пцы та́пкам
В. та́пку та́пкі
Т. та́пкай
та́пкаю		 та́пкамі
М. та́пцы та́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Та́пкі ’пантофлі, лёгкія туфлі без абцасаў’, адз. л. та́пка (ТСБМ; карэліц., Дзіц. фальклор), адз. л. та́пак: пакласці ў тапак, насіць у тапку (мазыр., Нар. медыцына). Укр. та́почки, рус. та́пки. З рус. та́пкі ’тс’, параўн. тапачкі, тапці, гл. Параўн. таксама серб.-харв. то̀пук ’сялянскі абутак, пасталы’ (< тур. topyk ’пята’, Скок, 3, 483).

Тапкі́ ’гразкі, багністы’ (віл., Сл. ПЗБ). Гл. то́пкі 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

та́пки мн., разг. та́пкі, -пак, ед. та́пка, -кі ж., та́пак, -пка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́почки мн., разг. та́пачкі, -чак, ед. та́пачка, -кі ж., та́пак, -пка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)